Zwanger zijn is echt absoluut prachtig, maar ik ben het inmiddels wel een beetje beu. Ik wil even heerlijk ongegeneerd klagen en mijn ongeduld uiten. Dus deel ik vandaag 10 dingen waar ik enorm naar uitkijk.

Sushi

Wat heb ik veel zin in sushi. Ik droom van sushi. Ik maakte vegetarische sushi maar dat was niet genoeg om mijn honger te stillen. En eigenlijk heb ik vooral zin in sushi met gerookte zalm en tonijn. Gelukkig voor mij gaan we dit jaar op vakantie naar Japan en daar ga ik mijn sushitekort maar eens goed inhalen.

Onzichtbaar zijn

Op het moment ben ik zo groot (mijn buik is letterlijk groter dan een watermeloen) dat ik me een kermisattractie voel. Het waggelende loopje werkt niet echt mee in het vermijden van de blikken. In zeldzame gevallen denken mensen dat het oké is als ze me ongevraagd aanraken. Hoezo zou dat oké zijn? Het is allemaal vast heel lief bedoeld, zeker wanneer ik hier en daar succes wensen krijg, maar ik zal blij zijn als ik af en toe weer onzichtbaar kan zijn.

36 weken zwanger

Mijn eigen kleding weer aan kunnen

Ik mis mijn kleding. Ik draag nu al bijna 1,5 jaar lang alleen maar zwangerschapskleding. Ik mis mijn groene jurken en mijn wijde rokken.
Op het moment is zelfs mijn zwangerschapskleding te klein aan het worden. Op sommige dagen zie je heel sexy een stukje blote zwangere buik. Dat zie ik zelf toch liever anders. Het helpt ook niet bij het onzichtbaar zijn.

Koude handen

Op de een of andere manier verander ik van koudbloedig naar warmbloedig zodra ik zwanger ben. Ik heb het sinds ik zwanger ben eigenlijk altijd warm. Toen ik zwanger was van meneertje viel het leerlingen op dat ik ze opeens een warme hand gaf in plaats van een koude, zo erg is het dus. Maar ik mis die koude handjes van mij. Ik vind die vochtige warme dikke opgezwollen handjes maar niets.

Sokken en schoenen aan kunnen trekken

Het is fijn dat ik nu warmbloedig ben want hierdoor loop ik voornamelijk op slippers of blote voeten. Dat is fijn want het is een hele operatie geworden om sokken aan te krijgen. Die grote  buik zit voor dat soort dingen gewoon in de weg.

Serie kijken en volgen

Op het moment heb ik echt een concentratievermogen van een baby. Nu ik eigenlijk niets kan doen (en me heel veel rust is voorgeschreven) heb ik dus ook alle tijd om Netflix uit te kijken. Helaas lukt dat niet. Ik heb gewoon niet genoeg concentratievermogen om een serie te kijken.

Langer dan 2 uur achtereen slapen

Ik maak me geen illusies. De nachten dat ik door kan slapen zijn heel ver weg. Maar het zou heerlijk zijn om gewoon eens 3 of in een gunstig geval 4 uur achtereen te kunnen slapen. Nu ga ik gemiddeld om de 1,5 uur uit bed om te plassen. Als ik mijn man moet geloven gaat dat met een hoop gezucht en gekreun.

slapen

Op mijn buik slapen

Ik ben een echte buikslaper. Of eigenlijk niet echt, want ik ben nogal een beweeglijke slaper. Maar ik mis het echt om op mijn buik in slaap te vallen. Het is nu een hele onderneming om van kant te wisselen.

Gewoon lopen

Het zou heerlijk zijn om gewoon te kunnen lopen. Dat ik weer samen met meneertje (en de baby) op pad kan voor een kleine wandeling. Dat de kinderwagen weer dienst doet als kinderwagen en niet langer dient als rollator.

Baby

Waar ik het meest naar uitkijk is natuurlijk het moment dat de baby geboren is. Zo’n klein mooi wezentje waar ik uren naar mag gaan staren. Waar ik duizenden kusjes aan ga geven en heerlijk aan mag ruiken (pasgeboren babygeur zouden ze moeten verkopen). Dat wezentje waar ik nu al onnoemelijk veel van hou maar waar ik nog duizendmaal meer van ga houden.
En ik weet nu al dat zodra de baby er is, ik alle ongemakken en gemis gelijk ben vergeten.

Geschreven door

Sabine

Ik ben Sabine, een dertiger met een passie voor spelen. Moeder van een prachtige zoon (juli 2018 ), dochter (juni 2019) en nog een zoon (februari 2022). Op mijn blog ishetalspeeltijd.nl deel ik allerlei speeltips voor baby's tot peuters.